ข้อมูลนี้บิดเบือน อ่านให้ดีก่อนส่งต่อ… ข้อมูลข้างต้นนี้ได้หยิบยกเอาคุณสมบัติทางเคมี/ฟิสิกส์ของสารสกัดจากมะขามที่ถูกใช้ในการวิจัยเพื่อบำบัดน้ำภายนอกร่างกาย มาเชื่อมโยงกับผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นเมื่อบริโภคเข้าไปในร่างกายมนุษย์ ซึ่งเป็นคนละบริบทกัน
โดยประเด็นที่จริง คือ มีงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาการใช้สารสกัดหรือองค์ประกอบจากพืชธรรมชาติ รวมถึงสารที่ได้จาก เมล็ดมะขาม เช่น โพลีแซ็กคาไรด์ หรือเพกทิน เพื่อพัฒนาเป็นสารดักจับ สำหรับกำจัดมลพิษในน้ำ ซึ่งรวมถึงอนุภาคเล็ก ๆ และบางงานวิจัยอาจทดลองกับอนุภาคที่มีลักษณะคล้ายไมโครพลาสติก โดยสารเหล่านี้มีโครงสร้างที่สามารถเกิดปฏิกิริยาทางเคมีหรือกายภาพ เช่น การดูดซับ, การจับกลุ่ม กับอนุภาคที่เป็นมลพิษในสภาวะที่มีการควบคุมในห้องปฏิบัติการ เช่น ในระบบบำบัดน้ำ
สำหรับประเด็นที่ไม่จริง คือ ยังไม่มีงานวิจัยทางคลินิกที่น่าเชื่อถือและได้รับการยอมรับมายืนยันอย่างชัดเจนเพียงพอที่จะอ้างได้ว่า “การบริโภคมะขาม” ในรูปแบบอาหาร เช่น น้ำมะขาม, มะขามเปียก, มะขามหวาน จะสามารถเข้าไปในระบบย่อยอาหารของมนุษย์ แล้วไป “จับ” ไมโครพลาสติก ที่ปนเปื้อนในอาหารหรือน้ำ แล้วนำออกมาพร้อมอุจจาระได้อย่างมีนัยสำคัญและมีประสิทธิภาพ แม้มะขามจะมีกากใยสูง ซึ่งกากใยอาหาร มีคุณสมบัติช่วยในการขับถ่ายและจับสารบางชนิดในทางเดินอาหารเพื่อขับออก แต่การกล่าวเฉพาะเจาะจงว่าสามารถ “จับไมโครพลาสติก” ที่ซับซ้อนและมีหลากหลายขนาดได้อย่างมีประสิทธิภาพเทียบเท่ากับสารดักจับที่พัฒนาขึ้นในห้องแล็บ ยังถือเป็นการสรุปที่เกินขอบเขตความรู้ปัจจุบัน
ไม่เชื่อ ไม่ทำตาม สุขภาพปลอดภัย
